WYPRAWY KRZYŻOWE

Zbrojne pielgrzymki

rycerstwa, by pospieszyło z pomocą zagrożonemu przez Turków

Cesarstwu Bizantyjskiemu i wyzwoliło z rąk pogan najświętsze dla

wszystkich chrześcijan miejsce — Grób Pański w Jerozolimie.

Niebawem wyruszyła pierwsza zbrojna pielgrzymka, krucjata, która

dała początek trwającemu blisko 200 lat ruchowi wypraw

krzyżowych.

Krzyżowcy zdążali do Jerozolimy ze wszystkich,

najodleglejszych zakątków średniowiecznej Europy. Ileż trzeba było

włożyć trudu, ale jednocześnie ileż trzeba było mieć żywej,

niezłomnej wiary, aby wyruszać ze Szkocji, z fiordów Norwegii, z

Normandii do jakże dalekiej Ziemi Świętej! Nawet dzisiaj, gdy

posiadamy wspaniale rozwinięte środki komunikacji, pielgrzymka do

Palestyny jest bardzo trudnym przedsięwzięciem. Cóż dopiero w

średniowieczu, gdy wiele niebezpieczeństw czyhało na

podróżującego z miasta do miasta w swoim własnym kraju!

O wszystkich tych, którzy ślubowali wziąć udział w wyprawie

krzyżowej mawiano, że „wzięli krzyż”. Nie były to puste słowa.

Porzucano rodzinne strony, udawano się w nieznane, brano krzyż

wielkich trudów i wyrzeczeń. Wszystko jednak dla sprawy Bożej, dla

sprawy całego chrześcijaństwa. Przez całe chrześcijaństwo

przetaczał się jeden wielki okrzyk, gdy Namiestnik Chrystusa

zwoływał krucjatę: Bóg tak chce!

---